Page 229 - Ekologia prokreacji 2018
P. 229
SK UTKI PS Y CHICZN E ABOR C JI 229
w okresie dzieciństwa ich życie było zagrożone przez tych, którzy
mieli o nich dbać w każdej sytuacji. Gdy dzieci uświadomią sobie,
że ich rodzice są w stanie poświęcić jedno z własnych dzieci, wydaje
się zrozumiałe, że mogą odczuwać głęboki lęk przed tymi, którzy
sprawują nad nimi opiekę”.
(P. G. Ney, C. Sheils, M. Gajowy, Post abortion survivor syndrome (PASS): signs and
symptoms, w: „Southern Medical Journal”, Vol. 99, 2006, s. 1405–1406)
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie British Columbia,
w których wzięły udział 293 osoby (pacjenci oddziału psychiatrycz-
nego), polegały na wypełnieniu przez każdą z osób kwestionariusza,
mającego ocenić jej stan psychiczny. Następnie poddano analizie
wyniki tych badań, szukając ewentualnych związków między sta-
nem psychicznym pacjenta a sposobem, w jaki zakończyła się ciąża
(pacjenta lub jego matki). Analiza wykazała występowanie zbioru
egzystencjalnych objawów u tych badanych, którzy się urodzili,
a ich nienarodzone rodzeństwo zostało poddane aborcji. Symp-
tomem najbliżej związanym ze zmienną „całkowita liczba aborcji
u matki” było stwierdzenie badanych: „Czuję, że nie zasługuję na to,
aby żyć”. „Istnieje racjonalnie definiowalny zespół objawów u pa-
cjentów, związany z aborcją ich rodzeństwa, który nazwaliśmy Syn-
dromem Ocaleńca po Aborcji (Post Abortion Survivor Syndrome)”
– stwierdzili badacze w podsumowaniu przeprowadzonej analizy.
(P. G. Ney, C. Sheils, M. Gajowy, Post-Abortion Survivor Syndrome: Signs and Symp-
toms, „Journal of Prenatal & Perinatal Psychology & Health”, Vol. 25, nr 2, 2010,
s. 107–129)
Naukowcy niemieccy przeprowadzili badanie polegające na
wykorzystaniu rezonansu magnetycznego u 12 kobiet, które
z powodu wady płodu dokonały aborcji w 2. i 3. trymestrze
ciąży i u takiej samej liczby kobiet, które urodziły zdrowe
dziecko. Kobietom z obu grup pokazywano zdjęcia szczęśli-
wego dziecka, szczęśliwej osoby dorosłej oraz twarzy dorosłej
osoby o neutralnym wyrazie, a następnie badano aktywność
ich mózgu. W porównaniu z kobietami z grupy kontrolnej ko-
biety po aborcji wykazywały większą aktywność poszczegól-
nych części mózgu w reakcji na zdjęcie szczęśliwego dziecka.