Page 91 - Ekologia prokreacji 2018

PR OCEDURA IN VITR O 91

Jakie były początki procedury in vitro?

Sztuczne zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro) polega na zapłodnie-
niu komórki jajowej nasieniem męskim i uzyskaniu poczęcia dziecka
poza organizmem kobiety za pomocą jednej z kilkunastu metod.
Pierwsze eksperymenty przeprowadzono na płodach królika
i szczura po ich wyjęciu z macicy i ponownej implantacji. Po pierw-
szym udokumentowanym narodzeniu królika, które miało miejsce
w 1959 roku, zaczęto prowadzić badania nad rozwojem płodu czło-
wieka poza organizmem matki. W 1963 roku D. Petrucci zapłodnił
w probówce gametę żeńską, a uzyskaną zygotę utrzymał przy ży-
ciu przez 59 dni. Pierwsze narodziny dziecka poczętego w probów-
ce (Louise Brown) miały miejsce w 1978 roku w Szpitalu Publicz-
nym w Oldham (Wielka Brytania). Przełomu tego dokonali Robert
Edwards (embriolog, profesor Uniwersytetu w Cambridge) i Patrick
Steptoe (chirurg ginekolog i pionier laparoskopii). W 1984 roku
przyszła na świat Zoe Leylan – dziecko, które w stanie embrional-
nym było zamrożone.
W Polsce pierwsze urodzenie w wyniku sztucznego zapłodnienia in
vitro miało miejsce w Instytucie Położnictwa i Chorób Kobiecych
kierowanym przez profesora Mariana Szamatowicza w Białymstoku
12 listopada 1987 roku.

Jaka jest skuteczność in vitro?

W literaturze medycznej skuteczność in vitro ocenia się zwykle
przez pryzmat liczby urodzeń uzyskanych z transferu zapłodnionej
komórki jajowej. Liczba ta nie obejmuje tych istnień ludzkich, któ-
re powstały, ale nie zostały przeniesione do macicy kobiety.

Z raportu American Society for Reproductive Medicine (ASRM) wy-
nika, że zaledwie 7,5% ludzkich embrionów powstałych w wyniku
zastosowania metod sztucznego zapłodnienia rodzi się żywych.

(M. J. Tucker, Highlights from the 66th Annual Meeting: Humans Are Inefficient Re-
producers, October 25, 2010)