Page 154 - Ekologia prokreacji 2018
P. 154

154   EK OL OGIA  PR OKRE A C JI .  V ADEME CUM


                  Chilijskie  ministerstwo  zdrowia  wprowadziło  „Krajowe  Normy
                  o  Regulacji  Płodności”,  umożliwiające  bezpłatne  rozdawanie  na-
                  stolatkom powyżej 14. roku życia środków antykoncepcyjnych oraz
                  wczesnoporonnych (włącznie z pigułką „dzień po”). Stało się tak,
                  mimo iż z przeprowadzonych badań wynikało, że skuteczność pro-
                  gramów  abstynenckich  wśród  tamtejszej  młodzieży  jest  wysoka.
                  W  Santiago  (Chile)  wprowadzono  do  szkół  program  abstynencki
                  TeenSTAR, a następnie przeprowadzono badania porównawcze nad
                  uczniami biorącymi w nim udział oraz tymi, którzy nie byli naucza-
                  ni według tego programu. Przebadano 1200 osób. Okazało się, że
                  wśród dziewcząt biorących udział w abstynenckim programie edu-
                  kacji seksualnej wskaźnik ciąż wyniósł 3,3% w 1997 roku oraz 4,4%
                  w 1998 roku, natomiast wśród dziewcząt nieuczestniczących w tym
                  programie wskaźnik ciąż wyniósł odpowiednio 18,9% i 22,6%.

                  (C. Cabezón, P. Vigil, I. Rojas, E. Leiva et al., Adolescent pregnancy prevention: an
                  abstinence-centered  randomized  controlled  intervention  in  a  Chilean  public  high
                  school, w: „Journal of Adolescent Health”, Vol. 36, 2005, s. 64–69)


                        Z  amerykańskich  doświadczeń  dotyczących  edukacji  sek-
                        sualnej  wśród  młodzieży  wynika,  że  pozytywne  efekty
                        w zakresie zachowań seksualnych (czyli takie, które spo-
                        wodowały zmniejszenie  się  liczby ciąż  u nieletnich, pod-
                        wyższenie wieku inicjacji seksualnej oraz spadek liczby za-
                        chorowań na choroby weneryczne u nieletnich) przynoszą
                        takie programy, które zakładają:
                        –  włączenie  i  zaangażowanie  rodziców  w  przekazywanie
                         wiedzy na temat seksualności człowieka;
                        –  uświadamianie młodzieży konsekwencji swobody seksualnej;
                        –  wpajanie wartości moralnych;
                        –  uczenie abstynencji seksualnej;
                        –  usuwanie niezgodnych z prawdą informacji na temat abs-
                         tynencji;
                        –  uczenie odporności na płynące z mediów zachęty do po-
                         dejmowania aktywności seksualnej;
                        –  rozwijanie  umiejętności  komunikacji,  negocjacji  i  aser-
                         tywności.
                        (D. Kirby, School-Based Programs to Reduce Sexual Risk Behaviors: A Review of
                        Effectiveness, Public Health Reports, Vol. 109, nr 3, 1994, s. 339–360)
   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159