Page 84 - Ekologia prokreacji 2018
P. 84

84   EK OL OGIA  PR OKRE A C JI .  V ADEME CUM


                  nemia, a nawet choroby tarczycy. Po stwierdzeniu nieprawidłowo-
                  ści lekarz przeszkolony w naprotechnologii określa sposób leczenia
                  mający na celu usunięcie określonej nieprawidłowości i dostosowa-
                  nie warunków fizjologicznych pozwalających na zapłodnienie in vivo.
                  Często stosowane metody to m.in. wywoływanie bądź stymulacja
                  owulacji,  podawanie  leków  pobudzających  wydzielanie  śluzu  szyj-
                  kowego, np. witaminy B6, gwajafenezyny lub któregoś z dostępnych
                  antybiotyków, jak również uzupełnianie hormonów w fazie lutealnej.
                  Dawki  podawanych  środków  dostosowuje  się  do  reakcji  wskaźni-
                  ków biologicznych i poziomu estrogenu i progesteronu w surowicy
                  w środku fazy lutealnej. Jednocześnie wiedza na temat wskaźników
                  biologicznych informujących o owulacji jest wykorzystywana przez
                  pary do zmaksymalizowania szansy zapłodnienia. Dalsza ocena sytu-
                  acji i wsparcie podczas ciąży często łączy się z podawaniem progeste-
                  ronu identycznego z ludzkim. Opiera się to na okresowym badaniu
                  poziomu progesteronu w celu zwiększenia szans zapłodnienia”.

                  (J. B. Stanford, T. A. Parnell, P. C. Boyle, Outcomes From Treatment of Infertility With
                  Natural Procreative Technology in an Irish General Practice, w: „Journal of the Ame-
                  rican Board of Family Medicine”, Vol. 21, 2008, s. 375–384)


                     Czy naprotechnologia jest skuteczna?



                  Skuteczność naprotechnologii była przedmiotem badania kanadyj-
                  skiego, którego wyniki opublikowano w 2012 roku. Przeprowadzo-
                  no je wśród 108 par doświadczających trudności w zajściu w ciążę,
                  wśród których 18% kobiet miało 2 lub więcej poronień o niewy-
                  jaśnionej przyczynie. Średni wiek kobiet w badaniu wynosił 35,4
                  lat. Pary starały się bezskutecznie o dziecko średnio przez 3,2 lata.
                  Kobiety przeszkolono w zakresie modelu Creighton i poproszono
                  o wypełnianie kart obserwacji. W zależności od stwierdzonej nie-
                  prawidłowości podawano im leki wspomagające wydzielanie ślu-
                  zu albo prawidłowy przebieg fazy lutealnej, lub suplementowano
                  prog es teron i gonadotropinę kosmówkową. Jeśli istniała taka po-
                  trzeba, podawano pacjentkom klomifen w celu uzyskania owulacji.
                  W razie potrzeby przeprowadzano zabiegi laparoskopowe. Diagno-
                  zowano i leczono również niepłodność męską. Przed zgłoszeniem
                  się do programu naprotechnologii 43% par miało zdiagnozowaną
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89