Jerzy Zelnik w wydanej niedawno biografii zdecydował się na bardzo odważne wyznanie. W autobiograficznej książce zatytułowanej „Szczerze nie tylko o sobie” przyznaje, że w przeszłości, w raz ze swoją późniejszą żoną, zdecydowali o przerwaniu ciąży. Konsekwencje usunięcia dziecka były straszne. Po latach przyznał: „do końca życia będę tego żałował”.

„Byliśmy młodzi, sądziliśmy, że mamy jeszcze czas na powiększenie rodziny. Urszulka musiała myśleć o skończeniu szkoły, ja byłem u progu kariery, a dziecko to przecież obowiązki, rezygnacja z siebie. Dopiero rozpoczynaliśmy życie we dwoje. Ta decyzja na zawsze okaleczyła naszą psychikę, zrujnowała zdrowie Urszulki, nie mieliśmy też pojęcia, jak wielki to grzech. (…) Nie chodzi tu o publiczną spowiedź. Chcę przestrzec. Nie dajcie się omamić, aborcja to nie jest rozwiązanie problemów, tylko ich źródło.

To było w 1968 roku, wtedy nikt nie zdawał sobie sprawy, jak to naprawdę wygląda. Myśmy wszyscy sobie myśleli, że w takim stadium ciąży to jeszcze nie jest dziecko. Nie boję się mówić o prawdzie. Prawda zawsze nas wyzwoli. Jeśli mam tym wyznaniem w jakiś sposób pomóc ludzkości, to mówię o tym dla dobra innych. Skoro sam popełniłem błąd i skoro sam tego żałuję”.

Zrozumieli to, kiedy obejrzeli film „Niemy krzyk”. Oboje nie mogli powstrzymać się od łez. Następna ciąża Urszuli była patologiczna. Lekarze cudem uratowali jej życie. Na szczęście małżonkowie mogli starać się jeszcze o potomstwo.

Przez 12 lat żona Zelnika leczyła się by móc zajść ponownie w ciążę: „To był czas cierpień, zwątpień i nadziei. Kiedy godzili się już z tym, że nie dane im będzie zostać rodzicami, żona Jerzego zaszła w ciążę. – Ula dzięki heroicznym wręcz poświęceniom utrzymała dziecko. Leżała przez sześć miesięcy w szpitalu. Wreszcie miłosierny Bóg dał nam nagrodę. W 1981 roku urodziła synka. Dała mu imię Mateusz, nie wiedząc, że to imię znaczy Boży Dar – wspomina aktor.

JB
Źródło: fronad.pl

151