W odpowiedzi na apel Św. Jana Pawła II, zawarty w encyklice „Evangelium vitae” obchodzimy w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca – Dzień Świętości Życia. Dzień ten jest znakomitą okazją do dziękczynienia i refleksji nad życiem, którym zostaliśmy obdarowani. Jest też okazją do ofiarowania naszej modlitwy w intencji dzieci nienarodzonych, którym zagraża niebezpieczeństwo.

Papież Jan Paweł II w ogłoszonej 25 marca 1995 r. encyklice Evangelium Vita apelował: „proponuję (…), aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia, podobnie jak dzieje się to już z inicjatywy niektórych Konferencji Episkopatów. Trzeba, aby dzień ten był przygotowany i obchodzony przy czynnym udziale wszystkich członków Kościoła lokalnego. Jego podstawowym celem jest budzenie w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i w społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i w każdej kondycji: należy zwłaszcza ukazywać, jak wielkim złem jest przerywanie ciąży i eutanazja, nie należy jednak pomijać innych momentów i aspektów życia, które trzeba każdorazowo starannie rozważyć w kontekście zmieniającej się sytuacji historycznej”. W odpowiedzi na wezwanie papieża podczas 293 Zebrania Plenarnego Episkopatu Polski w 1998 r. uchwalono w Polsce 25 marca Dniem Świętości Życia. 6 lat później, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwałą z dnia 27 sierpnia 2004 r. ustanowił Narodowy Dzień Życia, obchodzony 24 marca. Celem tego święta jest promowanie wartości rodziny, kształtowanie postawy odpowiedzialności za nią, a także wzmacnianie relacji rodzinnych. Świętość życia jest podstawowym paradygmatem personalistycznej bioetyki, który określa, że życie ludzkie jest rzeczywistością świętą, nienaruszalną, powierzoną każdemu człowiekowi, aby jej strzegł. Zasada świętości życia domaga się jego bezwarunkowego poszanowania i ochrony. „Szczególnie odnosi się to do życia zagrożonego, osłabionego, narażonego na unicestwienie przez nieodpowiedzialne manipulowanie na jego embrionalnych stadiach, praktyki przerywania ciąży, dzieciobójstwa czy eutanazji. Zasada ta nie dokonuje żadnego rachunku strat i korzyści, lecz wychodzi z ogólnoludzkiego przeświadczenia, że życie osoby ludzkiej, nawet osłabione, jest bezcenne, jest najwyższą wartością doczesną człowieka; każdy ma prawo do jego ochrony” (A. Muszala, Jakość życia czy świętość życia; „Medycyna Praktyczna” nr 11/2007, s. 145). Czytamy w encyklice Evangelium vitae, iż uznanie prawa człowieka do poszanowania swojego podstawowego dobra, jakim jest życie, stanowi fundament współżycia między ludźmi oraz istnienia wspólnoty politycznej (por. EV 2).

Zasada świętości życia opiera się na danych z Objawienia wielu bioetyków chrześcijańskich wskazuje na religijne przesłanki tejże zasady, takie jak: stworzenie człowieka na obraz Boży (Rdz 1, 27), wcielenie Chrystusa, przeznaczenie do życia nadprzyrodzonego i przykazanie miłości bliźniego (por. A. Muszala, Jakość życia czy świętość życia…). „Z prawdy o świętości życia wynika zasada jego nienaruszalności, wpisana od początku w serce człowieka, w jego sumienie” (EV40).Troskę o ochronę życia ludzkiego od momentu poczęcia do naturalnej śmierci, a także walkę o respektowanie prawa do poszanowania życia dla każdego człowieka, podejmuje dziś wiele grup społecznych, stowarzyszeń, fundacji, środowisk naukowych oraz kościelnych czy duszpasterskich. Z okazji obchodzonych 24 i 25 marca w naszym kraju Dnia Życia oraz Dnia Świętości Życia, organizowanych jest wiele inicjatyw mających na celu promowanie wartości życia oraz rodziny. Wyrazem tej troski i walki o życie człowieka są przykładowo podejmowane na skalę całej Polski dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, organizowane konferencje, spotkania czy sympozja poświęcone ochronie życia ludzkiego, a także kampanie społeczne, konkursy oraz marsze dla życia i rodziny.

JB
Źródło: Newsletter Bioetyczny