Page 139 - Ekologia prokreacji 2018

EDUKA C J A SEK SU ALNA I JEJ SK UTE CZNOŚĆ 139

Potrzeba prowadzenia edukacji seksualnej w szkołach wydaje się
w czasach współczesnych oczywista. Przedmiotem sporu pozostaje
jedynie wybór właściwego jej rodzaju. Opierając się na doświadcze-
niach z wielu krajów i badaniach naukowych, można wyodrębnić
trzy główne rodzaje wychowania seksualnego:
A. Wychowanie do abstynencji seksualnej (ang. chastity educa-
tion, abstinence-only education)
B. Biologiczną edukację seksualną (ang. biological sex educa-
tion)

C. Złożoną edukację seksualną zawierającą oba po wyższe po-
dejścia (ang. comprehensive sex education).
(American Academy of Pediatrics, Condom use by adolescents, „Pediatrics”,
Vol. 107, nr 6, June 2001, s. 1463–1469)

Podstawa programu wymienionego w punkcie A opiera się na prze-
konaniu, że najskuteczniejszym sposobem unikania nastoletnich ciąż
i chorób wenerycznych jest wychowywanie nastolatków do wstrze-
mięźliwości seksualnej (polski model Wychowania do życia w rodzi-
nie w dużym stopniu zawiera elementy tego podejścia, podkreślając
znaczenie takich wartości, jak np. rodzina, małżeństwo, wierność).
Wymieniona w punkcie B biologiczna seksedukacja opiera się
na przekazie informacji dotyczących ludzkiej prokreacji, rozwoju
płciowego, zapobiegania wykorzystywaniu seksualnemu, kontro-
li urodzeń, aborcji i jej dostępności, metod zapobiegania ciąży,
środków antykoncepcyjnych oraz ułatwianiu ich dostępności dla
młodzieży, lecz nie promuje zasad moralnych czy formacji ducho-
wej (elementy tego podejścia realizowane są np. w Wielkiej Bry-
tanii i w Szwecji). Edukację seksualną (rozumianą jako typ B lub
C) zaczęto powszechnie wprowadzać w Stanach Zjednoczonych
i w Europie Zachodniej z końcem lat 1960. i na początku lat 1970.
W Stanach Zjednoczonych w latach 1990., w czasie kadencji repu-
blikańskich prezydentów, podejście do edukacji seksualnej zaczę-
ło się zmieniać. Na mocy reformy wprowadzonej w USA w 1996
roku (Welfare Reform) przeznaczono 250 mln $ z funduszy fede-
ralnych na edukację seksualną typu abstynenckiego, której głów-
nym celem jest ukazanie korzyści społecznych, psychologicznych